Z tekstu dowiesz się:
Niewydolność serca to rodzaj choroby kardiologicznej, w przebiegu której serce nie jest w stanie pracować na tyle efektywnie, by pompować odpowiednią ilość krwi do wszystkich narządów organizmu. W konsekwencji do narządów dociera za mało krwi lub zalega ona w narządach, a u pacjenta wystąpić mogą różne objawy.
Niewydolność serca może być tak naprawdę konsekwencją każdej innej choroby układu sercowo-naczyniowego: choroby niedokrwiennej serca, przebytego zawału, nadciśnienia tętniczego, wad zastawkowych serca czy zapalenia mięśnia serca. Niekiedy niewydolność serca bywa powikłaniem radioterapii stosowanej w leczeniu guzów śródpiersia, może być spowodowana przez przewlekłe choroby płuc, nadczynność tarczycy, marskość wątroby czy przewlekłą, ciężką niedokrwistość.
Warto pamiętać, że niewydolność serca u osób starszych to poważny problem – wśród osób powyżej 70.-80. roku życia może chorować na nią nawet 20% populacji, przy czym wiele przypadków pozostaje nierozpoznanych.
Niewydolność serca klasyfikuje się pod kątem różnych czynników, w tym postaci choroby czy obszaru serca, którego dotyczy.
W zależności od tego, czy u pacjenta pojawiają się objawy typowe dla tzw. krążenia dużego (odpowiada za nie lewa komora serca), małego (prawa komora serca) czy też obu, wyróżniana jest:
Główne objawy niewydolności serca odczuwane przez pacjentów to m.in. duszności (najpierw podczas wysiłku, później również w spoczynku), uczucie stałego zmęczenia, napadowe duszności nocne, obrzęki wokół kostek, nocny kaszel, świszczący oddech, kołatania serca i zawroty głowy, a także utrata apetytu.
Objawy niewydolności serca u osób starszych, stwierdzane już przez lekarza podczas badań, obejmować również mogą:
Leczenie niewydolności serca jest koniecznością – nieuregulowana choroba stanowi bezpośrednie zagrożenie życia pacjenta, podczas gdy wdrożenie odpowiedniej terapii znacznie poprawia rokowania i zwiększa szanse na wydłużenie życia.
Leczenie może obejmować usunięcie przyczyny choroby – korektę wad serca czy przywracanie chirurgiczne prawidłowego ukrwienia serca w przebiegu choroby wieńcowej. W skrajnych przypadkach możliwy jest przeszczep serca.Zastosowanie znajdują oczywiście środki farmakologiczne, m.in. inhibitory konwertazy angiotensyny, β-blokery i antagoniści aldosteronu.
Leczenie niefarmakologiczne niewydolności serca, a zarazem jego profilaktyka to m.in. ograniczenie spożywania soli oraz alkoholu, regularna aktywność fizyczna o umiarkowanym natężeniu, zaprzestanie palenia tytoniu oraz coroczne szczepienia przeciw grypie.