Z tekstu dowiesz się:
Według statystyk astma (dychawica oskrzelowa) jest chorobą, z którą boryka się nawet 300 mln ludzi na całym świecie. W Polsce liczbę chorych szacuje się na około 2 mln, przy czym wielu z nich pozostaje niezdiagnozowanych.
Trudno mówić o jednoznacznych przyczynach choroby – astma ma zarówno podłoże genetyczne i autoimmunologiczne, jak i środowiskowe.
Astma oskrzelowa to przewlekła choroba drzewa oskrzelowego o charakterze nawrotowym, która może powodować trwałe dysfunkcje oskrzeli. Najczęściej jest diagnozowana w okresie dziecięcym i towarzyszy pacjentom do późnej starości.
Ataki astmy mogą mieć różne podłoże, stąd też w praktyce lekarskiej wyróżnia się kilka odmian tej choroby. Astma atopowa (alergiczna) jest związana z alergią na określone substancje, np. kocią sierść, kurz czy pyłki roślin. Astma może być też wywoływana przez kontakt z substancjami drażniącymi (opary farb, aerozole), bardzo silne emocje, dym tytoniowy, znajdujące się w powietrzu zanieczyszczenia, a także nadmierny wysiłek fizyczny (tzw. astma wysiłkowa).
Główne objawy astmy oskrzelowej to:
Objawy astmy mają zazwyczaj postać napadową – są wówczas bardzo gwałtowne i bez przyjęcia odpowiednich leków mogą nawet stanowić zagrożenie dla życia chorego. Pomiędzy atakami większość chorych nie boryka się z żadnymi dolegliwościami.
W powszechnej świadomości jako astmę rozumie się przede wszystkim chorobę oskrzeli. Warto jednak wiedzieć, że istnieje również astma sercowa (dychawica sercowa), czyli uczucie duszności występujące najczęściej w nocy w pozycji leżącej, po wysiłku lub na skutek silnych emocji. Od astmy oskrzelowej różni się tym, że jej przyczyną jest zastój w krążeniu płucnym spowodowany przekrwieniem płuc w przebiegu przewlekłej niewydolności serca. Głównym objawem jest natomiast uczucie duszności – napady kaszlu w astmie sercowej w zasadzie nie występują.
W leczeniu astmy w pierwszej kolejności istotne jest zidentyfikowanie czynników, które powodują ataki, a następnie próba zmniejszenia narażenia na kontakt z nimi lub ograniczenia ich negatywnego oddziaływania. I tak np. jeśli astma jest skutkiem działania konkretnego alergenu, profilaktyka będzie obejmowała maksymalne unikanie ekspozycji organizmu na kontakt z nim. W przypadku astmy wysiłkowej istotne jest dobranie takich form aktywności, które pozwolą pacjentowi zachować dobrą formę, a jednocześnie nie wywołają zaostrzenia choroby.
Oczywiście leczenie astmy obejmuje także stosowanie określonych środków farmakologicznych. Leki kontrolujące chorobę pacjent przyjmuje regularnie, bez względu na to, czy występują u niego objawy astmy, czy nie. W przypadku nagłego zaostrzenia przebiegu astmy stosuje się z kolei środki doraźne – są to najczęściej leki wziewne rozszerzające oskrzela.
Odpowiednia profilaktyka, stałe kontrole lekarskie i dobór odpowiednich środków farmakologicznych pozwalają osobom ze zdiagnozowaną astmą żyć normalnie. Choć bywa ona niebezpieczna, istnieją skuteczne metody kontroli schorzenia.