Z tekstu dowiesz się:
Choroba wieńcowa – zwana również chorobą niedokrwienną serca – to zespół chorobowy cechujący się niedostatecznym ukrwieniem mięśnia sercowego, a co za tym idzie – niewystarczającym zaopatrzeniem go w tlen. Obraz kliniczny choroby wieńcowej jest dość mocno zróżnicowany. Stabilna choroba wieńcowa przyjmuje zwykle postać dławicy piersiowej, czyli bólu w klatce piersiowej pojawiającego się zazwyczaj po wysiłku fizycznym i ustępującego w spoczynku. Z kolei niestabilna choroba wieńcowa to stany ostre, takie jak zawał serca, będące bezpośrednim zagrożeniem życia człowieka.
W zdecydowanej większości przypadków chorobę wieńcową wywołuje miażdżyca, czyli zmniejszenie średnicy tętnic wieńcowych na skutek odkładania się w ich świetle tzw. blaszki miażdżycowej. Jest to choroba bardzo mocno związana ze stylem życia, a przede wszystkim – z niewłaściwą dietą, czyli spożywaniem potraw zbyt kalorycznych oraz bogatych w tłuszcze pochodzenia zwierzęcego. Taki jadłospis powoduje podwyższenie stężenia tzw. złego cholesterolu we krwi – cząsteczki cholesterolu odkładają się w naczyniach i są głównym składnikiem blaszki miażdżycowej. Zmniejsza ona przepustowość tętnic, a tym samym – dopływ krwi do serca. Jeśli na skutek rozwoju choroby dojdzie do całkowitego zamknięcia światła tętnicy, mamy do czynienia z zawałem, czyli martwicą mięśnia sercowego na skutek braku dopływu krwi.
Głównym objawem choroby wieńcowej jest tzw. ból wieńcowy – uczucie gniecenia, kłucia i palenia w okolicach mostka, niekiedy promieniujące do barków i ramion, a nawet szczęki. Ból wieńcowy występuje zwłaszcza podczas wysiłku fizycznego, ale także po obfitym posiłku, w sytuacjach stresowych czy przy nagłej zmianie temperatury. Ustępuje w spoczynku albo w ciągu kilku minut po przyjęciu nitrogliceryny.
W przypadku niestabilnej choroby wieńcowej (zawału) dolegliwości bólowe są bardzo silne, pojawiają się również w spoczynku i towarzyszą im:
W takich sytuacjach konieczne jest jak najszybsze zgłoszenie się do lekarza – negatywne skutki zawału serca, którego leczenie rozpocznie się w krótkim czasie (tzw. złotej godzinie), mogą zostać znacznie ograniczone.
Leczenie choroby wieńcowej obejmuje m.in. zmianę stylu życia. Bardzo istotne jest przestrzeganie zasad zdrowej diety – spożywanie 4-5 niewielkich posiłków dziennie, ograniczenie spożywania tłuszczów zwierzęcych na rzecz roślinnych, wprowadzenie do jadłospisu jak największych ilości warzyw, owoców oraz produktów pełnoziarnistych. Znaczenie ma także zaprzestanie palenia papierosów, ograniczenie picia alkoholu, a także aktywność fizyczna osób starszych. Wszystko to prowadzi do uregulowania masy ciała, normalizacji ciśnienia tętniczego oraz spadku stężenia cholesterolu.
Stabilna choroba wieńcowa – w celu redukcji ryzyka wystąpienia epizodów ostrych – wymaga stosowania środków farmakologicznych. Najczęściej zaleca się stosowanie nitrogliceryny, którą pacjent przyjmuje podjęzykowo w trakcie występowania bólu wieńcowego.
Jeżeli te działania nie przynoszą oczekiwanych rezultatów, konieczne może być wykonanie zabiegu angioplastyki. Polega on na poszerzeniu tętnic w miejscach zwężenia lub udrożnieniu tętnic całkowicie niedrożnych. Angioplastyka nie jest bardzo skomplikowanym zabiegiem – do tętnicy udowej wprowadza się cewnik z balonikiem, który dociera do tętnicy wieńcowej, a napełniony powietrzem, niszczy blaszkę miażdżycową i poszerza naczynie. Pacjent może opuścić szpital po 24-48 godzinach. Dalsze leczenie kardiologiczne jest zależne od stanu zdrowia oraz indywidualnych potrzeb pacjenta.
Źródła:
https://www.mp.pl/pacjent/chorobawiencowa/leczenie/77371,zasady-leczenia-choroby-wiencowej