Choroba Picka – na czym polega i jak ją rozpoznać?

Choroba Picka – czyli otępienie czołowo-skroniowe – to jedno z najczęściej diagnozowanych otępień starczych. Objawia się m.in. impulsywnym zachowaniem, częstymi wybuchami gniewu oraz zaburzeniami mowy. Najczęściej choroba Picka różnicowana jest z chorobą Alzheimera.

Z tekstu dowiesz się:

• co to jest choroba Picka i jakie są jej przyczyny,
• jakie są objawy choroby Picka,
• jak przebiega jej diagnostyka i leczenie.

Pod pojęciem otępień starczych kryją się różnego rodzaju jednostki chorobowe, w przebiegu których w mózgu pacjenta dochodzi do zmian degeneracyjnych, głównie obumierania komórek mózgowych oraz zaburzeń w przewodzeniu nerwowym. Otępienia starcze dzieli m.in. ze względu na umiejscowienie zmian degeneracyjnych – jednym z rodzajów schorzeń otępiennych jest choroba Picka, zwana także otępieniem czołowo-skroniowym. To właśnie w tym obszarze mózgu dochodzi bowiem do nieprawidłowości.

Choroba Picka – objawy

Objawy choroby Picka mogą pojawiać się już u osób zaraz po 40. roku życia i jest to jeden z czynników różnicujących ją od choroby Alzheimera, w przebiegu której objawy pojawiają się później. Do głównych objawów otępienia czołowo-skroniowego zalicza się więc:

• zaburzenia mowy i języka,
• zaburzenia ruchowe,
• zaburzenia myślenia,
• problemy z zachowaniem adekwatnym do sytuacji,
• impulsywność, brak umiejętności pohamowania emocji,
• nieuzasadnione napady gniewu,
• utrata autokrytycyzmu,
• braki w logicznym myśleniu,
• zaburzenia obsesyjne,
• depresja, myśli samobójcze.

U pacjentów występują także określone objawy fizyczne: niskie ciśnienie krwi, nietrzymanie moczu, osłabienie i zaniki mięśni, sztywność mięśni, spowolnienie ruchowe, zaburzenia ruchów gałek ocznych, podwójne widzenie.

Otępienie czołowo-skroniowe – leczenie

Choroba Picka diagnozowana jest poprzez badania neurologiczne, a także w trakcie badań obrazowych, głównie tomografii komputerowej oraz rezonansu magnetycznego mózgu, które uwidaczniają degradację płatów czołowych i skroniowych mózgu. Niekiedy wykonywane są również badania genetyczne.

Choroba Picka jest niestety nieuleczalna – terapia ma na celu łagodzenie występujących objawów oraz poprawę jakości życia. Zastosowanie znajdują m.in. leki przeciwdepresyjne, zmniejszające lęk oraz na uspokojenie. Niestety jak dotąd nie opracowano żadnego leku, który hamowałby postępujące w przebiegu choroby Picka zmiany degeneracyjne w mózgu.

Występujące objawy fizycznie, np. osłabienie i sztywność mięśni, pomaga redukować odpowiednia rehabilitacja. Oczywiście bardzo ważne jest także zapewnienie opieki psychologicznej – zarówno pacjentowi, jak i jego bliskim.

Otępienie czołowo-skroniowe – rokowania

Choroba Picka jest przewlekła i postępująca, trwa średnio 10 lat. Krótsze przeżycia notuje się u pacjentów, u których rozpoznanie nastąpiło w stosunkowo młodym wieku, czyli około 40-50. roku życia. W zaawansowanym stadium choroby Picka najczęstszą przyczyną śmierci są zaburzenia połykania, które prowadzą do zachłystowego zapalenia płuc.

Niestety, otępienie czołowo-skroniowe jest schorzeniem, które trwale zmienia życie pacjenta i jego bliskich. Na szczęście współczesne metody leczenia farmakologicznego, rehabilitacji i terapia psychologiczna pozwalają maksymalnie poprawiać funkcjonowanie chorego.