Z tekstu dowiesz się:
Choroby reumatyczne dzieli się najogólniej na zapalne oraz niezapalne. Do zapalnych chorób reumatycznych zalicza się reumatoidalne zapalenie stawów oraz różnego rodzaju spondyloartropatie, takie jak: zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, łuszczycowe zapalenie stawów, reaktywne zapalenie stawów oraz zapalenie stawów towarzyszące nieswoistym zapalnym chorobom jelit. Rzadziej występują niezapalne choroby tkanki łącznej: toczeń rumieniowaty układowy, twardzina, zespół Sjögrena oraz zapalenie skórno- i wielomięśniowe.
Według niektórych statystyk bóle reumatyczne o różnym nasileniu występują u ponad 61% osób dorosłych w Polsce. W badaniach przeprowadzonych w latach 2001-2002 zdiagnozowaną chorobę zwyrodnieniową stawów zadeklarowało ponad 28% badanych kobiet i blisko 17% mężczyzn, reumatoidalne zapalenie stawów – 5,4% kobiet i 2,7% mężczyzn, a zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa – 2,6% pań i 2% panów. Choć reumatyzm czasami rozpoznaje się u młodych osób, to jednak jest to typowa choroba starcza, występująca głównie u osób po 60. roku życia.
Reumatyzm jest schorzeniem, w przebiegu którego dochodzi do stopniowych zmian degeneracyjnych w tkance łącznej stawów. Jednoznaczna przyczyna powstawania tych zmian nie została jak dotąd określona. Część chorób reumatycznych ma podłoże immunologiczne, duże znaczenie mogą mieć także predyspozycje genetyczne. Choroby tego typu częściej rozwijają się u osób z zaniedbanymi, nieleczonymi wadami postawy. Istnieją przypuszczenia, że czynnikiem ryzyka może być także nieprawidłowa dieta, uboga w produkty zawierające wapń, bardzo ważny dla prawidłowego funkcjonowania narządu ruchu. Zmiany zapalne w tkance łącznej mogą być również powikłaniem różnego rodzaju zakażeń: bakteryjnych, wirusowych lub grzybiczych.
Najbardziej charakterystyczne objawy reumatyzmu to oczywiście dolegliwości bólowe. Początkowo nie występują często i są średnio nasilone, dlatego można je łagodzić powszechnie dostępnymi środkami przeciwbólowymi. Z czasem bóle reumatyczne stają się bardziej nasilone, towarzyszą im ograniczenie ruchomości stawów, poranna sztywność, zaczerwienienie, obrzęki, czasem także uczucie ogólnego osłabienia oraz gorączka. W przypadku reumatoidalnego zapalenia stawów albo zesztywniającego zapalenia kręgosłupa po latach dochodzi do znacznych zniekształceń stawów, powodujących niekiedy trwałe inwalidztwo.
Diagnostyka reumatyzmu jest złożonym procesem. Obejmuje m.in. badania laboratoryjne krwi i moczu, badania immunologiczne oraz obrazowe, w tym RTG, tomografię komputerową oraz rezonans magnetyczny.
Po rozpoznaniu lekarz wprowadza odpowiednią terapię. Jej zadaniem jest zminimalizowanie bólu reumatycznego i poprawa sprawności pacjenta, a także zahamowanie rozwoju choroby. Zaleca się stosowanie różnego rodzaju leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych, glikokortykoidów oraz leków immunosupresyjnych. Farmakoterapia jest uzupełniana o fizykoterapię i rehabilitację ruchową. Jeśli choroba jest bardzo zaawansowana i poczyniła nieodwracalne zmiany w stawach, u pacjentów mogą się sprawdzić zabiegi chirurgiczne. Choroby reumatoidalne nadal leczy się jednak głównie objawowo, bo – jak wcześniej wspomniano – nie ustalono ich jednej konkretnej przyczyny, którą można by zwalczać.
Źródła:
https://spartanska.pl/wp-content/uploads/raport_wczesna_diagnostyka_ChR.pdf
https://www.mp.pl/pacjent/reumatologia/choroby.html
http://www.wczesnyrzskoscierzyna.pl/uploads/ckeditor/attachments/14/klasyfikacja_chorób_reumatycznych.pdf